نحوه عملکرد کلاچ خودرو

اولین مرحله در انتقال قدرت در خودرویی با گیربکس دستی، کلاچ است.

کلاچ قدرت موتور را به گیربکس منتقل می‌کند و امکان قطع انتقال قدرت را در حین انتخاب دنده برای حرکت از حالت سکون یا هنگام تعویض دنده در حین حرکت خودرو فراهم می‌کند.

اکثر خودروها از کلاچ اصطکاکی استفاده می‌کنند که توسط سیال (هیدرولیک) یا، متداول‌تر، توسط یک کابل عمل می‌کند. هنگامی که خودرو در حال حرکت با قدرت است، کلاچ درگیر است. یک صفحه فشار که به فلایویل پیچ شده است، با استفاده از یک فنر دیافراگمی، نیروی ثابتی را به صفحه رانده شده وارد می‌کند. خودروهای قدیمی‌تر به جای فنر دیافراگمی، دارای یک سری فنر مارپیچ در پشت صفحه فشار هستند. صفحه رانده شده (یا اصطکاک) روی یک شفت ورودی شیاردار می‌چرخد که از طریق آن قدرت به گیربکس منتقل می‌شود. این صفحه دارای روکش‌های اصطکاکی مشابه لنت‌های ترمز در هر دو طرف خود است. این امکان را فراهم می‌کند که هنگام درگیر شدن کلاچ، انتقال قدرت به آرامی انجام شود. هنگامی که کلاچ از درگیری خارج می‌شود (پدال فشرده می‌شود)، یک بازو به یک بلبرینگ رهاسازی فشار وارد می‌کند که فشار بستن دیافراگم فنر را آزاد می‌کند. قسمت بیرونی صفحه فشار که دارای سطح اصطکاک بزرگی است، دیگر صفحه رانده شده را به فلایویل نمی‌چسباند، بنابراین انتقال قدرت قطع می‌شود و می‌توان دنده‌ها را تعویض کرد.

هنگامی که پدال کلاچ رها می‌شود، بلبرینگ فشار از بین می‌رود و بار فنر دیافراگمی دوباره صفحه رانده شده را به فلایویل می‌چسباند تا انتقال قدرت از سر گرفته شود. برخی از خودروها دارای کلاچ هیدرولیکی هستند. فشار روی پدال کلاچ داخل خودرو، یک پیستون را در یک سیلندر اصلی فعال می‌کند که فشار را از طریق یک لوله پر از مایع به یک سیلندر برده متصل به محفظه کلاچ منتقل می‌کند. پیستون سیلندر برده به بازوی رهاسازی کلاچ متصل است.

• نحوه عملکرد گیربکس خودکار چگونه است؟